Στάλες Αγάπης Πίστης Σοφίας Ελπίδας

Άλλες φορές ορμητικές κι άλλες πάλι σταγόνα σταγόνα

πέφτουν οι στάλες τις βροχής αγκαλιάζοντας την πλάση όλη.

Ξεκινούν από τα δέντρα χαϊδεύοντας κάθε φύλλο και κατηφορίζουν για να ποτίσουν το χώμα και πιο κάτω την πηγή ζωής τους,τις ρίζες....

Απλώνονται στις στέγες κι ύστερα κυλούν στα παραθυρόφυλλα σχηματίζοντας μικρά ρυάκια.

Και πίσω από το τζάμι στέκει ο καθένας και τις θωρεί,

άλλος με αίσθημα μελαγχολικό κι άλλος με εκείνο της απόλαυσης.

Κάπως έτσι κυλούν κι οι μέρες της ζωής μας...άλλοτε δύσκολες,λυπημένες,σκοτεινές 

κι άλλοτε ευχάριστες,χαμογελαστές και φωτεινές.

Να θυμάσαι στις μέρες που έχουν καταιγίδα πως 

πάντα θα υπάρχει γύρω αλλά και μέσα σου ριζωμένη η Αγάπη 

περιμένοντας να την νιώσεις

πως κάθε καταιγίδα της ζωής κρύβει και μια Σοφία μέσα της 

πως υπάρχει ένας Θεός αγάπης που το μόνο αντάλλαγμα που ζητά 

είναι η Πίστη σου στην απέραντη αγάπη Του

και πως η Ελπίδα είναι το κλειδί για το αύριο και κατοικεί μέσα μας 

αρκεί να την αφήνουμε να φωτίζει τις σκέψεις μας...

Και έτσι σταγόνα σταγόνα να γεμίζεις όλο και περισσότερο την ψυχή σου με

 Αγάπη,Πίστη,Σοφία και Ελπίδα...!

Χρόνια Πολλά κι ευλογημένα σε όσες και όσους γιορτάζουν σήμερα!