Περπατάς με το κινητό στ΄ αυτί και μιλάς ασταμάτητα.
Μα βρε παιδί μου την ώρα που περπατάς στον δρόμο;
Που οδηγείς; Στην θάλασσα; Στο βουνό; Στην παρέα; Παντού;
Γιατί κλείνεσαι και περιορίζεις τόσο πολύ την ύπαρξης σου;
Γιατί δεν αφήνεσαι ανοιχτή, στο βήμα σου, στις ανάσες σου,
στο βλέμμα σου, στα βλέμματα,στον άλλο που έρχεται και φεύγει,
στο σκυλί που ερωτοτροπεί, στους νέους που κρατάνε σφιχτά τον έρωτα τους, στην δακρυσμένη κοπέλα που ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας, σε εκείνη που βγαίνει με ένα αναστάσιμο χαμόγελο, στην παρουσία του Θεού παντού!!!
Κλείσε το τηλέφωνο και άνοιξε την ύπαρξη.
π.Λίβυος
Τελευταία το κινητο μου ειναι μακριά μου και αγαπημενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Φιλιά
Kαι πολύ καλά κάνεις θα έλεγα:)
ΔιαγραφήΕπίσης Αριάδνη μου:)