Τελευταία Νέα

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Μια ευχή..προσευχή

Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες-

φύσηξε Χριστέ μου να γίνουν πεταλούδες.


Ν.Καζαντζάκης

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Tα πάθη μας εξυπηρετούν

 ως υποκατάστατα βαθιές ανάγκες της ψυχής μας, γι αυτό και δεν ξεριζώνονται εύκολα, εάν στην θέση τους δεν βάλουμε κάτι πιο δυνατό να τρέφει την ύπαρξης μας.

π.Λίβυος 



Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Οι προσευχές που δεν εισακούγονται

μια πολύ όμορφη και ωφέλιμη ιστορία που μας δείχνει γιατί κάποιες φορές οι προσευχές μας δεν καταφέρνουν να φτάσουν...στον ουρανό!



***
Απλά προσευχήσου με πόνο και βάθος  ψυχής...

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ και όχι εγώ!

«Σ' ἀγαπῶ γιατί εἶσαι 'σύ».
῎Εχετε σκεφθεῖ καθόλου τό μήνυμα πού κομίζει αὐτός ὁ στίχος; Σ' ἀγαπῶ, καί μπορῶ νά σ'ἀγαπῶ,γιατί δέν εἶσαι εγώ...!

Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος

Μια ομιλία που εξηγεί επακριβώς  τη σημασία της φράσης "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ΕΣΥ".
Μια ομιλία που μας δείχνει ξεκάθαρα το πόσο ανάπηροι είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς ,στο να καταφέρουμε να βγούμε από τον εαυτό μας,να αφήσουμε στην άκρη το εγώ μας και να αγαπήσουμε ουσιαστικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας γι'αυτό που πραγματικά είναι και όχι γι'αυτό που θα θέλαμε να είναι...!
Πραγματικός πνευματικός θησαυρός που αξίζει τον κόπο όσοι δεν την έχετε ακούσει να το επιχειρήσετε και όσοι την έχουμε ακούσει στο παρελθόν να την ξανακούσουμε...γιατί οι άνθρωποι έχουμε την τάση και να ξεχνάμε..!
Καλή ακρόαση!

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Κατάθλιψη και χριστιανική ζωή-π.Λίβυος




Σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να ακούσει ολόκληρη την ομιλία,στην οποία μιλάει και ψυχοθεραπευτής μπορεί να την βρει πατώντας
  εδώ

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Τι συμβολίζει το ουράνιο τόξο

  Είναι αλήθεια ότι για το ουράνιο τόξο το πρώτο πράγμα που διδαχθήκαμε όταν αυτό εμφανίστηκε μετά τον Κατακλυσμό του Νώε και τη φωνή του Θεού να βεβαιώνει τον Νώε ότι νέος κατακλυσμός δεν πρόκειται να ξαναγίνει.Θα λέγαμε πως ήταν μια συμφωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων για αιώνια ειρήνη και γαλήνη!Ας διαβάσουμε το συγκεκριμένο απόσπασμα του κειμένου από το Βιβλίο της «Γενέσεως» στην Παλαιά Διαθήκη στη νεοελληνική απόδοση του Ι. Θ. Κολλιτσάρα:

Είπε δε ακόμη ο Θεός στον Νώε και εις τα παιδιά αυτού λέγων·
 “ιδού εγώ σήμερον συνάπτω και κλείω μίαν συμφωνίαν μαζή σας και με τους απογόνους σας, οι οποίοι θα σας διαδεχθούν.
 Η συμφωνία και η υπόσχεσίς μου αυτή επεκτείνεται και εις κάθε ζώσαν ψυχήν,
 που υπάρχει μαζή σας και γύρω σας, εις τα πτηνά του ουρανού και εις όλα τα κτήνη 
και τα θηρία της γης, όσα μαζή με σας εξήλθον από την κιβωτόν.
Καμνω διαθήκην και σας υπόσχομαι ότι δεν θα καταστραφή ποτέ πλέον το ζωϊκόν βασίλειον από ύδατα του κατακλυσμού και δεν θα γίνη ποτέ κατακλυσμός, δια να καταστρέψη όλην την γην”.

 Είπε δε ακόμη Κυριος ο Θεός προς τον Νώε· 
“σημείον δε αυτής της υποσχέσεως, την οποίαν εγώ δίδω, 
ώστε να μένη μεταξύ εμού και μεταξύ σας και μεταξύ πάσης ζώσης υπάρξεως
 η οποία υπάρχει σήμερον μαζή σας και θα υπάρχη εις γενεάς γενεών, είναι τούτο·
 Θέτω το ουράνιον τόξον εις τα νέφη, και αυτό θα είναι εις σημείον και εις υπόμνησιν
 της διαθήκης μου μεταξύ Εμού και όλων των ζώντων επί της γης, ανθρώπων και ζώων.

Οταν θα συναθροίζω τα νέφη στον ουρανόν της γης, θα φαίνεται το ουράνιον τόξον επάνω εις αυτά και θα ενθυμούμαι την διαθήκην μου, την οποίαν έκαμα προς σας και προς κάθε άλλην ζωντανήν υπαρξιν, προς κάθε σάρκα και δεν θα πέση ύδωρ επί της γηςεις κατακλυσμόν αυτής, ώστε να καταστραφή κάθε ζώσα ύπαρξις από ανθρώπου έως ζώου.
Τούτο το ουράνιόν μου τόξον θα υπάρχη εις τα νέφη, και θα το βλέπω, ώστε να ενθυμούμαι, την αιωνίαν και απαράβατον συμφωνίαν μεταξύ εμού και των ανθρώπων της γης
και πάσης άλλης ζωής που θα υπάρχη εις κάθε ζωϊκόν οργανισμόν επάνω εις την γην”.
Είπεν ακόμη ο Θεός στον Νώε· “λοιπόν αυτό το ουράνιον τόξον είναι το αιώνιον σημείον της συμφωνίας,την οποίαν έκαμα μεταξύ εμού και παντός ζωϊκού οργανισμού επί της γης και
 της υποσχέσεώς μου ότι δεν θα αποστείλω πλέον κατακλυσμόν εις την γην”.

πηγή πληροφοριών:http://www.sakketosaggelos.gr/ - http://users.sch.gr/aiasgr/index.html

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Στρέψε την ψυχή σου στο Φως

«Στον μορφωμένο άνθρωπο που οδηγήθηκε στη διαπίστωση ότι κάτι υπάρχει»

Μου γράφεις ότι εν τέλει πρέπει να υπάρχει «κάτι».
Διάβασες,λες,ένα βιβλίο ενός μεγάλου αστρονόμου περί αστέρων και υπέπεσε στην αντίληψη σου ο ισχυρισμός αυτού του λαμπρού επιστήμονα:«Χωρίς Θεό τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να κατανοηθεί ούτε να εξηγηθεί».Εξ αυτού οδηγήθηκες στο συμπέρασμα ότι «κάτι» υπάρχει.
  Απλά πες υπάρχει Θεός και να είσαι χαρούμενος!
Έτσι μιλούν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι:Υπάρχει «κάτι».Αλλά εάν εσύ μένεις ως το τέλος της ζωής σου σ' αυτήν την έκφραση,όλη η ζωή σου θα είναι ένα τίποτα.
  Μια στιγμιαία διαπίστωση ότι υπάρχει κάποια μυστηριώδης μεγάλη δύναμη πίσω απ' τον ορατό κόσμο,δεν αποτελεί ούτε κατά το ελάχιστο πίστη,ζωοποιό και καρποφόρα,η οποία μας φωτίζει τον δρόμο και μας δείχνει τον στόχο μας.
  Το να λέμε μόνο ότι «κάτι» υπάρχει δεν σημαίνει ότι βγήκαμε στο φως της ημέρας.Αυτό μόλις και μετά βίας σημαίνει ότι ο ταξιδιώτης διέσχισε το σκοτάδι του μεσονυκτίου με τις ίριδες διεσταλμένες διαισθανόμενος το λυκαυγές της ανατολής.Αλλά από εκεί έως το να φθάσει ο ήλιος στην κορυφή είναι μακρύς ο δρόμος.Βιάσου να μην σε προφτάσει ο θάνατος σ' αυτό το σκοτάδι.Να μπορείς τουλάχιστον να λες υπάρχει «Κάποιος» για να φέρει την αυγή στη ζωή σου.
  Γνώρισε τον Δημιουργό σου αγαπητέ αδελφέ.Αυτό είναι πιο σημαντικό από την γνώση των δημιουργημάτων Του.Μην παραμένεις στην κοινωνία εκείνων για τους οποίους ο απόστολος λυπάται λέγοντας: «Εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα»(Ρωμ.1,25).
Ο Ύψιστος καλλιτέχνης στέκει δίπλα στα έργα Του.Εσύ κοιτάζεις πιο πολύ τις καλλιτεχνικές δημιουργίες Του,οι οποίες μέχρι ενός σημείου ανοίγουν τα μάτια και κατόπιν τυφλώνουν.Γιατί δεν πλησιάζεις τον Καλλιτέχνη και δεν Τον γνωρίζεις και δεν Του συστήνεσαι;Ο Χριστός γι' αυτό ήρθε στον κόσμο,για να σου απλώσει το χέρι και να σε οδηγήσει.
  Αυτά στα γράφω επειδή μόλις γύρισα από μια κηδεία.Πέθανε ένας άξιος νέος στην Αχρίδα.Στο νεκρικό φέρετρο το πρόσωπο του ήταν φωτεινό,φωτεινότερο από όταν ήταν ζωντανός.Έζησε με πίστη και συγχωρέθηκε πλήρης πίστεως.Πολύ νέος,αλλά σώφρων.Ενώ εσύ είσαι ήδη πολύ μεγαλύτερος του.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται... »
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Εκδόσεις Εν πλω~

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Υπομονή & εμπιστοσύνη

Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. 

Όσιος Πορφύριος


Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Σιωπή και προσευχή

Η πίστη είναι πράξεις και όχι μόνο λόγια...!
Δεν είναι λίγες οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να μιλάει με όμορφα λόγια για τις γνώσεις του γύρω από τον Θεό,για την αγάπη,για την ταπείνωση,για την καλοσύνη,για την υπομονή,για την προσφορά κλπ κλπ...
Ωραία τα λόγια,ωραίες οι γνώσεις και τα αναγνώσματα περί Θεού αλλά από πράξεις πως πάμε;
Καταφέρνουμε να προσπαθούμε να ζούμε μια δια Χριστόν ζωή στην καθημερινότητα μας;
Επίσης μην ξεχνάμε πως πίσω από τα πολλά και ωραία λόγια υποβόσκουν η περηφάνια,η κενοδοξία και η ταπεινολογία!

Γιατί άλλο να το να είσαι έμπρακτα ταπεινός...και άλλο το να ταπεινολογείς!

Η προσωπική μου μικρή πνευματική πορεία ως τώρα,μου δίδαξε πως τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο να σιωπώ και να προσεύχομαι παρά να μιλώ ακατάπαυστα για όσα γνωρίζω για Εκείνον...πως είναι προτιμότερο να πιάσω το κομποσκοίνι μου και να ζητήσω το έλεος του παρά να εμπιστευθώ τις δικές μου γνώσεις...γιατί και εκεί κινδυνεύω να πέσω στην παγίδα πως η σοφία της σκέψης μου είναι δική μου...(!) ...σαφέστατα δεν ισχύει κάτι τέτοιο...τρανό παράδειγμα οι φορές που μια απαράδεκτη συμπεριφορά μου,με ταπείνωσε τόσο ώστε να μου θυμίσει το πόσο μικρή είμαι!
Και επειδή πολλά είπα και έγραψα(!)...θα κλείσω με το παρακάτω μήνυμα της εικόνας και με ένα απόσπασμα του Αγίου Εφραίμ...

Αδελφέ, γιατί πλανιέσαι και, παρασυρμένος απ' το διάβολο, ανέρχεσαι σε αξιώματα πού δεν θα σε ωφελήσουν, περιβάλλοντας τον εαυτό σου με (εφήμερη) τιμή;" Ακου τον απόστολο, πού λέει: «ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνός εστί δόκιμος, αλλ' αν ο Κύριος συνίστησιν» (Β' Κορ. 10:18). Άλλά και ο Κύριος λέει: «Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξα παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξα την παρά τον μόνου Θεού ου ζητείτε;»(Ίω.5:44).
Σύνελθε λοιπόν, αγαπητέ, και σκέψου για ποια αιτία απαρνήθηκες τον μάταιο βίο και το διάβολο και την υπερηφάνεια του, και πάψε να φρονείς πια τα κοσμικά. Δεν ξέρεις ότι, αν καταφρονήσεις τον πλησίον σου
πέφτεις στην αμαρτία της φιλαυτίας και της κενοδοξίας; Σκέψου όμως, ότι τίμησες κιόλας τον εαυτό σου περισσότερο από Τον αδελφό σου και πήρες θέση ανώτερη από τη δική του με τη φιλονικία και με τη φιλαυτία και με το να μη θέλεις να ταπεινωθείς μπροστά του. Άραγε αυτή ή κενοδοξία θα σε παρουσιάσει ευάρεστο ατό Θεό και θα σου εξασφαλίσει και τη (δική Του)τιμή έκει; Καθόλου. Γιατί ο ίδιος είπε: 'Ος εάν θέλει εν υμίν μέγας γενέσθαι, εσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλει εν υμίν εΙναι πρώτος, εσται υμών δούλος (Ματθ. 20:26-27).

Πρόσεχε λοιπόν, αδελφέ, μήπως, θέλοντας να είσαι πιο πάνω από τον αδελφό σου, θεωρηθείς ελάχιστος εκεί, στη μέλλουσα ζωή (πρβλ. Ματθ. 5:19), και ακούσεις αυτό πού άκουσε εκείνος ο φιλόδοξος πλούσιος, την ώρα πού βασανιζόταν μέσα στην άσβεστη φωτιά: «Μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή! σου»(Λουκ. 16:25). Γιατί είναι γραμμένο: «τα υψηλά εν ανθρώποις, βδελυκτά παρά Θεώ εισί» (πρβλ. Λουκ. 16:15).
Μην αγαπάς λοιπόν την τιμή των ανθρώπων, γιατί δεν παραμένει αιώνια, σύμφωνα μ' αυτόν πού είπε: «Πάσα σαρξ χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως ανθός χόρτου» ("Ησ. 40:6. Α' Πέτρ. 1:24). , Απαρνήσου το ζυγό του εχθρού και την υπερηφάνεια του, και βάλε τον αυχένα σου κάτω από Τον καλό ζυγό του Δεσπότη μας. Γιατί ο ίδιος είπε: «Πάς ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 14:11. 18:14). και αλλού: «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Παροιμ. 3:34. Ίακ. 4:6. Α' Πέτρ. 5:5).
Ας φοβηθούμε λοιπόν, αγαπητέ, μήπως πει και για μας, ότι «ηγάπησαν την δόξα των ανθρώπων μάλλον υπέρ την δόξα τού Θεού» (Ίω. 12:43), και ας ταπεινωθούμε, για χάρη του Κυρίου, μπροστά σε όλους, για ν' αξιωθούμε και την εδώ και την εκεί ανάπαυση. Γιατί 'Εκείνος (πάλι) είπε: «Μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί Και ταπεινός τη καρδία και ευρησετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29).


Δόξα τω Θεό για όλα!

Να μάθεις να ξεχνάς & να θυμάσαι

Αν δώσεις στον άλλον ένα αμπέλι,αμέσως να το ξεχάσεις.
Αν όμως εκείνος σου χαρίσει ένα τσαμπί σταφύλι από το αμπέλι που του χάρισες,
μην το ξεχάσεις ποτέ.

Γέροντας Παΐσιος


Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Μια προσευχή για τη μητέρα...

Γιά τή μητέρα σέ παρακαλῶ. Τή δική μου. Καί τῶν ἄλλων. Μία εἶναι, ἴδια, πολύτιμη, ἀναντικατάστατη, μοναδική ἡ μητέρα. Ἡ ζωή μας. Ἡ στοργή μας.
Ἡ ἔγνοια μας. Ὁ φύλακας ἄγγελός μας. Ἡ χαρά μας. Ἡ καταφυγή μας. Καί στή βρεφική. Καί στήν παιδική. Καί στή νεανική. Καί στήν ἀνδρική.
Καί στή γεροντική ἡλικία! Μάνα γλυκύτατη πάντοτε καί στούς αἰῶνες! Ψυχή καί καρδιά καί νοῦ καί χέρια καί πόδια καί μάτια καί αὐτιά καί νύχτα καί
μέρα ὅλα γιά μας. Ἅγιο καί ἱερό πρόσωπο!

Ὅμως, κι’ αὐτή εἶναι ἄνθρωπος καί τήν καταβάλει ὁ κόπος. Τήν στεναχωρεῖ ἡ δυσκολία. Τήν πικραίνει ἡ κακοκεφαλιά. Τήν ἀρρωσταίνει ἡ ἀρρώστια
μας Τήν φαρμακώνει ὁ θάνατος παιδιοῦ της.

Γι’ αὐτή τήν ὡραία ὕπαρξη, τήν ἰδανική, τήν αἱμοδότρα τῆς ζωῆς καί τῆς ἀγάπης, γι’ αὐτή σέ παρακαλῶ. Πρόσθεσε δυνάμεις στή δύναμή της.
Φωτισμό στά παιδιά της. Χάρη στά ἐγγόνια της.

Εὐλόγησε, Θεέ μου, τή μάνα, τή δική μου, τῶν ἄλλων, τή μαύρη, τήν ἐρυθρόδερμη, τήν κινέζα, τή χωριάτισσα, τῆς πόλης, τήν ἀγράμματη,
τήν γραμματισμένη, ὅλες τίς μάνες, καί δός τέ πλούσια τή χάρη Σου καί ὅλα τά καλά.

Καί σέ μένα αὔξησε τήν ἐκτίμηση, τήν ὑπόληψη, τό σεβασμό, τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση, τήν ὑπακοή, τή συμπαράσταση, τή συνεργασία,
τίς εὐχαριστίες, τήν εὐγνωμοσύνη γιά τή μητέρα.

Γιά τή μητέρα σέ παρακαλῶ, τούτη τήν ὥρα. Τήν ὁποία μητέρα. Ἴδια κι’ ὅμοια εἶναι κάθε μάνα. Ἀγαπητή. Εὐλογητή. Προσκυνητή.

(Γέρων Ιωσήφ)

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Συναίσθηση

Αρετές μας είναι τα ελαττώματά μας που τα παραδεχτήκαμε.
Γιάννης Τσαρούχης


Αυτός που ξέρει δεν μιλεί...

                      Αυτός που ξέρει δε μιλεί κι όποιος μιλεί δεν ξέρει,
αυτός που ξέρει προσπαθεί και θα τα καταφέρει.(Κρητική Μαντινάδα)

 Μιλάς πολύ για τον Χριστό χωρίς να είσαι ακόμη έτοιμος. Λες πολλά πνευματικά, και έπειτα αισθάνεσαι ένα κενό, μια βαθιά ρωγμή στα στήθη όπου χάνεται στάλα στάλα όλη σου η ενέργεια. Γεμίζεις με θυμό, νεύρα και ένταση. Μια παράξενη θλίψη και ακαταστασία ντύνεται η ύπαρξη σου.
Γιατί άραγε; Είναι δαιμονική ενέργεια και μόνο; Είναι μονάχα κάτι που έρχεται έξω από σένα;
Δεν νομίζω αδελφέ μου. Πριν αποδώσουμε την ευθύνη της ζωής μας και του βιώματος μας, έξω από εμάς, ας κοιτάξουμε με νηπτικές και εν πνεύματι ματιές μέσα μας.
Εκεί θα δούμε, ότι οι αιτίες που κίνησαν όλη αυτή την εσωτερική ακαταστασία είναι;

  •  Γιατί δεν μίλησες για τον Χριστό, μα για τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου κήρυττες φορώντας την μάσκα του θρησκευόμενου ανθρώπου. Άλλωστε εκείνος αναπαύεται στην σιωπή και όχι στην λεκτική επιβολή και στις έριδες, δρόμο που διάλεξες εσύ.
  •   Γιατί πίσω από τα σπουδαία λόγια περί Θεού, θέλησες να προβληθείς εσύ. Το πρόσωπο σου έκρυψε εκείνο του Χριστού. Οι λόγοι σου τα λόγια Του. Θέλησες να τον αντιπροσωπεύσεις, λες και Εκείνος έλειψε ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων.
  •   Γιατί όταν μιλάς πολύ για το Φως, αγριεύουν οι σκιές μέσα σου. Το αντίθετο πνεύμα όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος, αντιδρά.
  •   Γιατί ακόμη μέσα στο βαθύτερο εαυτό σου, δεν έχεις αποδεχθεί αυτά που λες. Εξωτερικά κάνεις ανώδυνες ομολογίες, μεγάλα θεολογικά διαγγέλματα, πολλές φορές μάλιστα με στόμφο και απολυτότητα, οργή και φανατισμό, αλλά όσα η γλώσσα σου κομίζει η καρδιά σου δεν γνωρίζει. Δεν ανήκουν ακόμη σε εσένα, δεν είναι μέρος του εσώτερου βιώματος σου. Βρίσκονται στο μυαλό σου και όχι στην καρδιά σου. Δεν αναβλύζουν από αγιοπνευματικό βίωμα, από την πηγή του βαθύτερο υπαρξιακού μας κέντρου. Από τον όντως εαυτό μας. 

   Έτσι ο κρυφός εαυτός σου αντιδρά, σε αυτά που λες και κάνεις, γιατί δεν έχει ακόμη αποδεχθεί εσωτερικά αυτά που εξωτερικά κηρύττεις.
Και ξέρεις κάτι; Όταν δεν είσαι εσύ μέσα σου σίγουρος για κάτι, τότε βλέπεις παντού εχθρούς, όχι γιατί οι άλλοι είναι κακοί, αλλά γιατί σου ξυπνάνε τις δικές σου αμφιβολίες, την δική σου απιστία. Πρόσεχε γιατί πολλές φορές πίσω από έναν «ομολογητή» και «ζηλωτή» κρύβεται μια ατακτοποίητη, φοβισμένη  και άπιστη καρδιά.

 Από το blog του π.Λίβυου περισσότερα εδώ

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Όσο πιο όμορφη είναι η μέρα...τόσο πιο βάσανο η ζωή...

Όσο πιο όμορφη είναι η μέρα τόσο πιο βάσανο η ζωή...

γράφει ο Θανάσης στον Ραμόν 

φράση με τεράστιο βάθος...
Το τελευταίο διάστημα της ζωής μου οδηγήθηκα στο συμπέρασμα πως το κάθε βάσανο που βιώνει ένας άνθρωπος,όσο πόνο,όση θλίψη,όση οδύνη κι αν κουβαλάει,περιέχει μέσα του και μια ευλογία...ναι!όσο τρελό ή οξύμωρο κι αν σου ακούγεται στο βάθος του υπάρχει μια ευλογία..!
Μπορεί να είναι η τεράστια αρετή της υπομονής,η λύτρωση της αποδοχής μια κατάστασης,η αντιμετώπιση ενός μεγάλου φόβου,η μεγαλοψυχία της συγχώρεσης,το ξεγύμνωμα του κακού εαυτού σου που θα σου δείξει επιτέλους ποιος πραγματικά είσαι...η αποδοχή του να μπορείς να δικαιολογείς και να δέχεσαι τους γύρω σου όπως είναι,και πριν προλάβεις να του κρίνεις να μπορείς να φρενάρεις λίγο τη σκέψη σου και να λες πως κι αυτός έχει τους δικούς του λόγους που οδηγούν στην όποια "περίεργη" συμπεριφορά του....
και πόσα άλλα ακόμη...
για τον καθένα από μας και κάτι διαφορετικό...μια ευλογία που δίνεται για να καταφέρει να ανοίξει περισσότερο την ψυχή στην κατανόηση,στην ταπείνωση,στην ανθρωπιά...και κατ'επέκταση στην πηγή όλων που είναι η Αγάπη...γιατί πάντα θα υπάρχει χώρος γι αυτήν...γιατί είναι άπειρη!
Ευλογημένος λοιπόν ο ερχόμενος που μας χαρίζει σταγόνες από την άπειρη αγάπη Του...ακόμη και μέσα από αυτόν τον δύσκολο τρόπο των βασάνων!
Οπότε...
Μη φοβού...Εκείνος ξέρει ως που αντέχεις...Εκείνος ξέρει το καλό σου καλύτερα από σένα!
Και να θυμάσαι πάντα πως όλα τα δίνει από Αγάπη και με Αγάπη...
Κι όταν πονάς είναι πάντα εκεί κοντά σου...περισσότερο από κάθε άλλη φορά!

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Δόξα σοι ο Θεός!

-Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

 Έλεγε ο Παπα - Τύχων: «Το «Κύριε ελέησον» έχει εκατό δραχμές, το «δόξα σοι ο Θεός» έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό». Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.

- Γέροντα, μερικές φορές, όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;
- Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία 
κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.

Πηγή: Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι ζ'
«Περί Προσευχής»

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Υπάρχει Θεός;

Συγκλονιστικός διάλογος ανάμεσα σε καθηγητή & φοιτητή για τον αν υπάρχει Θεός..!

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο......Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ....
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: .......
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;
Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..
Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..
Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν …Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Νιώσε και σήμερα

 το Θεό μέσα σε όλα, 
τα μικρά και τα μεγάλα.


Δεν είναι για να σκέψεις και φιλοσοφίες ο Θεός.
Μα για ανάσα, δύναμη, ζωή.

Κι άσε τις απογοητεύσεις και την πίκρα.

Κοίτα μπροστά.

π.Ανδρέας Κονάνος



Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

"Όλα είναι δρόμος"

Πρόκειται για το νέο βιβλίο του π.Λίβυου
(π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)
που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αρμός.
Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα.

  • Έρχονται στιγμές στην ζωή, που ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια   συνθηκολόγησης με το ψέμα. Εκείνο που κουβαλάει μέσα του, στις σχέσεις του, στον μικρό και μεγάλο κόσμο του. Μια καθημερινή προσπάθεια να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό για κάτι που δεν είναι. Είναι το ψέμα που ίσως κάποτε τον βοήθησε να χτίσει μια πραγματικότητα, μην ξέροντας ότι ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις πιο βαθιές σκοτεινές του ανάγκες. Δεν είναι απαγορευτικό. Πρέπει όμως να είναι αφυπνιστικό και να οδηγεί στην μετάνοια. Και μετάνοια σημαίνει να φέρνει κανείς τη ζωή του τούμπα, να λέει «θέλω να ζήσω», γιατί πολύ απλά αυτό που βιώνει δεν είναι η αλήθεια του. Άλλωστε εκείνο που εκλείπει με την αμαρτία είναι η αλήθεια της ζωής. Αμαρτάνοντας αστοχούμε να υπάρξουμε ως πρόσωπα. Σήμερα η έννοια της αμαρτίας έχει χάσει την ουσία της και τον πρώτο υπαρξιακό της χαρακτήρα και αποτελεί πλέον μια ενοχική παράβαση. Εάν προχωρήσουμε σε μια πιο υπαρξιακή κατανόηση της, πέρα από ενοχικούς ψυχολογισμούς, τότε αυτή αποτελεί την ίδια την αδυναμία της ύπαρξης του ατόμου ως αληθινό και μοναδικό πρόσωπο, τόσο σε σχέση τον ίδιο του τον εαυτό, τον συνάνθρωπο αλλά και τον θεό. ‘Αμαρτία λοιπόν είναι να είσαι ψεύτικος απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Να ακυρώνεις το ανεπανάληπτο ταξίδι της ψυχής σου.’ Έρχεται η στιγμή λοιπόν που ότι υπάρχει βαθιά εκρήγνυται σαν λάβα και η συνείδηση φωνάζει να την ακούσουμε και να σταματήσουμε να την καταπιέζουμε. Μια διαδικασία που δεν είναι ανώδυνη ούτε ανέξοδη. Είναι επίμονη και μαρτυρική αλλά ταυτόχρονα όμορφη ,ουσιαστικά λυτρωτική και βαθιά θεραπευτική.
  • Ήρθαν στιγμές που δεν αντέξαμε και πέσαμε. Αμαρτήσαμε. Αστοχήσαμε. Και αυτό μας πλήγωσε. Χάλασε την αυτοεικόνα μας. Γέμισε ενοχές το προσωπικό μας τοπίο. Αλλά με τον καιρό κατανοήσαμε ότι πολλές φορές μια πτώση, μια αμαρτία μας ανοίγει στην χάρη και το έλεος πολύ περισσότερο από την αλαζονεία της αρετής. Ότι αρκετές φορές οι αρετές μας, είναι μεταμφιεσμένες κακίες. Άλλωστε ο Χριστός προτιμά έναν αμαρτωλό πάρα έναν ενάρετο αλαζόνα. Υποδυθήκαμε ρόλους που δεν μας ανήκαν, αλλά μονάχα όταν επιτρέψαμε να είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας, νιώσαμε την χαρά. Ψάξαμε την χαρά στα μεγάλα, στα σχεδιασμένα και άριστα προγραμματισμένα. Αλλά μέσα από την ματαίωση μάθαμε ότι η χαρά βρίσκεται στα απλά και καθημερινά. Δίπλα μας, μέσα μας. Απλά πρέπει να τις επιτρέψουμε να υπάρξει στην ζωή μας.
  •  Η ζωή έχει μια γλυκόπικρη γεύση. Μια σύνθεση αντιφατικών βιωμάτων. Μια συνεχής εναλλαγή εσωτερικών τοπίων. Δεν είναι μαύρη μα ούτε άσπρη. Ούτε καλή ούτε κακή. Μια βαθιά σύνθεση χρωμάτων είναι, που πότε σκοτεινιάζουν και πότε φωτίζουν τον ορίζοντα μας. Εμείς εδώ στην πολιτιστική μας μήτρα μαθαίναμε αιώνες τώρα πως η ζωή είναι ιλαροτραγική. Ότι έχει πόνο και οδύνη, αλλά συγχρόνως χαρά και έκσταση. Ότι μόνο μέσα από την συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας μπορεί ο άνθρωπος να βρει την αλήθεια της ύπαρξης, της ζωής, του Θεού. Γι αυτό και όλη η παράδοση μας έχει μια γλυκόπικρη γεύση, μια χαρμολύπη.
Σταυρός και ανάσταση είναι όλη η αποκάλυψη για την ζωή που μας έδωσε ο Χριστός. Και συγχρόνως μας είπε ότι στην ζωή αυτή θα έχετε θλίψεις, και μονάχα τότε, όταν ο ένας θα έχει τον άλλο, να κουρνιάζει, να ξεκουράζεται στον ίσκιο της αγάπης, όταν θα σηκώνει ο ένας τα βάρη του άλλου, τότε θα θεραπεύεται ο πόνος σας, θα θωπεύεται η αγωνία, θα γλυκαίνει η οδύνη της ζωής.


Πατώντας εδώ μπορείτε να μπείτε απευθείας στο προσωπικό ιστολόγιο του πάτερ Λίβυου 


Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Για σένα που αναζητάς το δρόμο της αγάπης

Το αληθινό στη ζωή μας δεν είναι ότι βλέπουμε αλλά ότι βρίσκεται μέσα στην ψυχή μας.
Η αλήθεια της αγάπης δεν κυβερνάται από το νου της λογικής αλλά από την καρδιά του συναισθήματος.
Αναζήτησε την αγάπη μέσα από την καρδιά του άλλου.

Γίνε ρυάκι για τον διψασμένο.
Γίνε δενδράκι για τον φτωχό.

Γίνε πέτρα για τον ασθενή.
Γίνε όλο ζωή για τον πονεμένο.

Το θαυμαστό στη ζωή μας δεν είναι αυτό που βλέπουμε αλλά εκείνο που νιώθουμε με την καρδιά μας.
Διδάξου από τη ζωή την πουλιών την χαρά της καρδιάς σου και τη καθαρότητα της ψυχής σου.

Ακολούθησε με στο δρόμο της σιωπής μου που οδηγεί στο κόσμο των αγίων.
Η ομορφιά της ζωής σου να είναι η ταπείνωση της ψυχής σου.

Η χαρά της ψυχής σου να είναι η αγάπη του Θεού.
Γίνε αγάπη για τους άλλους για να νικήσεις κάθε πάθος της ψυχής σου.

Γίνε αετός του πνεύματος!
Γίνε μια προσευχή για το Θεό.

Γίνε αγάπη για όλους.
Γίνε ότι ποθεί η ψυχή σου, αρκεί να ζεις με το Θεό και για το Θεό.

Πηγή : http://bemary.com/