Τελευταία Νέα

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Ένας αλλιώτικος παράδοξος βασιλιάς...



Ο Χριστός είναι ο «βασιλέας» του νέου λαού του Θεού. Είναι όμως ένας παράδοξος βασιλέας. Όλες οι προφητείες αναφερόταν στον Μεσσία ως τον ένδοξο βασιλέα του λαού του Θεού. Που θα ερχόταν να ιδρύσει την Βασιλεία Του. Ο Χριστός γνωρίζει τις προφητείες, καθώς δε και τις προσδοκίες του λαού, γι αυτό και όλες οι κινήσεις του, θα έχουν ως βάση τους, τις προφητείες, με την διαφορά ότι θα δώσει την σωστή διάσταση και ερμηνεία τους. Με όλες τις πράξεις του, επιθυμεί να φανερώσει ότι αυτός είναι ένας διαφορετικός "βασιλιάς" και ότι η βασιλεία του δεν μοιάζει σε τίποτε με εκείνες του κόσμου τούτου.

Έτσι εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ως βασιλέας, χρησιμοποιώντας ως ήθελε η προφητεία ένα γαιδουράκι που δεν έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει κανείς άλλος, δεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο όμως τι; μια ουσιαστική διαφορά με τους επιφανείς άρχοντες της εποχής εκείνης. Ότι δεν χρησιμοποιεί ισχυρά και λαμπερά άρματα, άλογα ως σύμβολα ισχύς και δύναμις, αλλά ένα απλό γαϊδουράκι, σύμβολο απλότητας και ταπείνωσης. Ένα νέο ήθος, μια νέα εικόνα για έναν βασιλιά.


Είναι ρακένδυτος, φτωχός, με ένα άραφο χιτώνα και ξυπόλυτος. Δεν έχει λεγεώνες και στρατό, φρουρούς και μάχιμους υπερασπιστές, μα λίγους μαθητές και μαθήτριες. Ακόμη κι όταν ο Πέτρος θα χρησιμοποιήσει βία και όπλο να τον υπερασπιστεί, κόβοντας το αυτί του Μάλχου, ο Χριστός θα τον επιπλήξει, λέγοντας του, ότι μου ήταν πολύ εύκολο να έχω λεγεώνες αγγέλων και όχι μόνο, προς υπεράσπιση μου. Όμως δεν είναι αυτό το πνεύμα μου. Η βία δεν κατέχει καμία θέση στην δική Του βασιλεία.

Κυρίως όμως ο Χριστός, εκεί που φανερώνει την παραδοξότητα της βασιλείας του, είναι οτι με απόλυτη νηφαλιότητα και αυτοσυνειδησία, προσπερνά τα πλήθη που παραληρούν στην υποδοχή του,  δίχως να γοητεύεται από τις επευφημίες τους. 
Γνωρίζει καλά, ότι δεν υποδέχονται αυτόν, εκείνο που είναι και φέρει ως νέο στον κόσμο, αλλά αυτό που αυτοί νομίζουν, πιστεύουν και φαντασιώνονται ότι θα έπρεπε να είναι. Τα κριτήρια τους είναι πολύ μακριά απο τα δικά του. Και το ζητούμενο τους, πολύ μικρό σε σχέση με το έργο που έρχεται να επιτελέσει.

 Γι αυτό δεν νιώθει καμία γοητεία. Τα αφήνει όλα πίσω και προχωρά προς τον Σταυρό.
Ο Θρόνος της βασιλείας του δεν είναι η άνεση αλλά η θυσία. Και η δόξα του παράδοξου βασιλιά της καρδιάς μας, δεν είναι ένας θρόνος δύναμης και επιβολής, εξουσίας και δυναστείας, φόβου, απειλής και τρομοκρατίας, μα η ταπείνωση του  Σταυρού και της θυσίας.
Έχουμε συνηθίσει από τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να θυσιάζουν τον λαό τους ώστε να κερδίσουν ή περισώσουν τα συμφέροντα τους.

Ο Χριστός είναι ένας  παράδοξος, αλλιώτικος βασιλιάς. Είναι αυτός που θυσιάζεται για να σωθεί ο λαός του. Αυτή είναι και η διαφορά του χριστιανικού ήθους, οτι ενώπιον του συνανθρώπου υπάρχει η ευθύνη της θυσίας. Ότι στην πάλη με τον Θεό αφήνεσαι να νικηθείς. Στον Χριστιανισμό η ήττα γεννά επιτυχία, η αμαρτία αρετές, τα λάθη αγίους, και ο θάνατος ανάσταση. Είναι όντως η πιο παράδοξη βασιλεία εκείνη του Χριστού, αφού οι ηττημένοι της ζωής γίνονται οι νικητές της αιωνιότητας

π. λιβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος


πηγή:http://plibyos.blogspot.gr/

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Ιδού, Ο Νυμφίος Έρχεται.....



Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται
εν τω μέσω της νυκτός
και μακάριος ο δούλος
ον ευρήσει γρηγορούντα,
ανάξιος δε πάλιν,
ον ευρήσει ραθυμούντα
βλέπε ούν, ψυχή μου,
μη τω ύπνω κατενεχθής
ίνα μη τω θανάτω παραδοθής,
και της βασιλείας έξω κλεισθής
αλλά ανάνηψον κράζουσα
άγιος, άγιος, άγιος ει ο Θεός ημών,
διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.





Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Άσε την καρδιά σου να αισθανθεί...



Δεν είναι η θλίψη μια κατάρα που πρέπει να εξορκίσουμε από την ζωή μας, αλλά μια διαδικασία μεταμόρφωσης. Μια διαδικασία που πρέπει να σεβαστούμε δίνοντας της τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί. Μια απώλεια, κάτι που έχασες και ίσως να μην θυμάσαι, κάτι που σου λείπει ή κάτι που τελείωσε, παίρνει νέα μορφή, μεταπλάθεται, ξαναγεννιέται, μεταμορφώνεται.
 Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί, να πέσει και να σηκωθεί. Να πονέσει και να γελάσει.
 Να θυμώσει και να ηρεμήσει, να απιστήσει και να πιστέψει να αμαρτήσει και να μετανοήσει. 
Άφησε την ζωή να ρέει και τον Θεό να πρωταγωνιστεί. Μην ζητάς να γίνεις άγαλμα τέλειο μα τόσο κρύο, παγερό, αμήχανο κι ανίκανο να νιώσει. Μην θέλεις όλα να τα ελέγχεις χωρίς να τα ζεις. Όχι δεν είσαι "ενάρετος" μα φοβισμένος έως θανάτου. 
Και να θυμάσαι, ότι πάνω από την κόλαση περισσότερο φοβόμαστε τον παράδεισο..

π.Λίβυος
(π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)


Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Η ομορφιά δεν είναι στο «τέλειο»



Η ομορφιά δεν είναι στο «τέλειο» και «άψογο». Η ζωή είναι ωραία γιατί δεν είναι «τέλεια». Αυτό τον κόσμο τον ομορφαίνουν οι πονεμένοι. Τον ουρανό τον συγκινούν οι δακρυσμένοι, τον Θεό οι σταυρωμένοι. Δίχως όλους αυτούς η ζωή θα ήταν άσχημη, άχρωμη και άγευστη, στην ψευτιά της «τελειότητας» της. Οι πονεμένοι κι οι «αμαρτωλοί» γεμίζουν τον κόσμο ομορφιά και αγιότητα. Δίχως αυτούς η τέχνη είναι ορφανή, τα βιβλία δίχως συγγραφείς, τα ποιήματα χωρίς λέξεις, οι πίνακες μονόχρωμοι κι πάνω απ¨ ολα τα συναξάρια δίχως αγίους...

π.Λίβυος


Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Ικεσία Ελπίδας



Γιατί τόσος πόνος Χριστέ μου;
Γιατί βιώνουμε τόση θλίψη;
Γιατί μας είναι σε κάποιους τόσο δύσκολο να πιστέψουμε στην Αγάπη σου;
Γιατί νιώθουμε να χάνουμε την ελπίδα μας;
Που είσαι Κύριε;
Φανερώσου.

Έλα και μάθε μας να Σε αγαπούμε και μέσα στον πόνο.

Έλα και πάρε τα σκοτάδια της ψυχής μας και κάνε τα φως.

Έλα και χάραξε την ελπίδα στις ψυχές μας.


Υάδα





Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Εσύ; Ζεις ή απλά υπάρχεις;

Χριστός Ανέστη ναι.Που σημαίνει ότι νικήθηκε ο Θάνατος.Πώς δεν υπάρχει.Ελπιδοφόρο και παρηγορητικό.

Τι γίνεται όμως με τη Ζωή;

Τη Ζωή που περνάει και εμείς δεν ζούμε.Μη βιαστείς να μου πεις "μα πως εγώ ζω,αναπνέω,μιλάω,βλέπω ακούω κλπ κλπ.".
Δεν μιλώ για τη ζωή που πολλοί από εμάς κάνουμε μηχανικά.
Μιλώ για την ουσία της.Που είναι η χαρά του να ζεις.Η χαρά του να απολαμβάνεις τη μέρα,τη φύση,τη συντροφιά των αγαπημένων σου ανθρώπων,να χαίρεσαι που τους έχεις πλάι σου και όχι να τους θεωρείς δεδομένους.Τίποτε δεν είναι  δεδομένο σε αυτήν εδώ τη ζωή.Τίποτε.Και όμως δεν μπορείς να το καταλάβεις.Και μιζεριάζεις και θλίβεσαι.Και όλο ψάχνεις κάτι...κάτι άλλο που ούτε και συ ξέρεις ίσως τι ακριβώς είναι αυτό το κάτι τελικά.
Και;Που καταλήγεις;Στο να χάνεις το τώρα,τη στιγμή.Και μήπως τελικά αυτό είναι που λέμε Ζωή;

Άρα....δεν ζεις.Τραγική διαπίστωση...Δεν σε κατηγορώ,ούτε σε μαλώνω.Απλά προσπαθώ να σου πω να ζήσεις.Μη περιμένεις άλλο ψυχή μου.Γιατί όπως πολύ σοφά και σωστά λέει ο π.Χαράλαμπος μην περιμένεις να υπάρξουν οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.Ζήσε τώρα.


Nα σε αγαπάς και να σε προσέχεις.Να μην ξεχνάς να αγκαλιάζεις που και που τον εαυτό σου.
Το έχει ανάγκη.


Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Ο γλυκασμός της Ψυχής μας....





Ο γλυκασμός των Αγγέλων...

 

..μα όχι μόνο των Αγγέλων αλλά και της ψυχής μας..
πλήθος πιστών τούτη την ημέρα -και όχι μόνον- συρρέουν να προσκυνήσουν το θείο αυτό δώρο που χάρισε ο Θεός...την πιο γλυκιά μητρική αγκαλιά που κλείνει μέσα της ολάκερη την πλάση.
Το χάδι στη λύπη μας.
Το στήριγμα στην ανάγκη και στον πόνο μας.

Την Θεοτόκο μας.

Εύχομαι  να την αγαπάμε και να προσευχόμαστε στην αγάπη που μας έχει.
Να μας προστατεύει και να μεσιτεύει για τον κόσμο όλο  στον αγαπημένο της Υιό.





Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Εσύ που σαν παιδι πόνεσες πολύ...



Εσύ που κάποτε πόνεσες πολύ.Που μεγάλωσες δύσκολα και χωρίς την αγάπη που δικαιούσουν να έχεις ως παιδί.Που δεν κατάφερες να κάνεις κάποια από τα όνειρα σου πραγματικότητα γιατί δεν μπόρεσαν να σου προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια...που χρειάστηκε να μεγαλώσεις απότομα καταπιέζοντας την παιδική σου ανεμελιά για να μπορέσεις να ανταποκριθείς και να επιβιώσεις μέσα στις δύσκολες συνθήκες που σου παρουσιάστηκαν..
Εσύ που μετά από όλα αυτά μπορείς και στέκεσαι στα πόδια σου τόλμησε να πεις ένα μεγάλο Δόξα Τω Θεό για όσα έζησες.Γιατί αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά στη ζωή σου,ίσως να μην είχες την σοφία να διακρίνεις πως η ευτυχία σου βρίσκεται στα απλά πράγματα,κι ίσως να μην μπορούσες να εκτιμήσεις τόσο πολύ την αγάπη,την αγκαλιά,το χαμόγελο,ή την αξία που έχει ένα και μονο χαμόγελο...
Και τέλος ίσως να μην είχες την  ψυχή που έχεις σήμερα...Μη βιαστείς να μου πεις πως είναι γεμάτη με πληγές που της δημιούργησαν φόβους και ανασφάλειες...το ξέρω...Μα μη στέκεσαι μόνο εκεί...κοίταξε την πιο βαθιά και δες! 
Στο βάθος κήπος!
Ένας κήπος γεμάτος από καρπούς αγάπης,συμπόνιας,προσφοράς και κατανόησης!
Τι πιο πολύτιμο από όλα αυτά θα μπορούσε να την κάνει να είναι σήμερα 
μια όμορφη και δυνατή ψυχή?!
Γι αυτό...

Μη φοβάσαι και μην λυπάσαι.
Ο Θεός ξέρει τι επιτρέπει για τον καθένα μας
και πάντα θα έχει για όλους μας!





Άμυ