Σιωπή και προσευχή

Η πίστη είναι πράξεις και όχι μόνο λόγια...!

Δεν είναι λίγες οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να μιλάει με όμορφα λόγια για τις γνώσεις του γύρω από τον Θεό,για την αγάπη,για την ταπείνωση,για την καλοσύνη,για την υπομονή,για την προσφορά κλπ κλπ...
Ωραία τα λόγια,ωραίες οι γνώσεις και τα αναγνώσματα περί Θεού αλλά από πράξεις πως πάμε;
Καταφέρνουμε να προσπαθούμε να ζούμε μια δια Χριστόν ζωή στην καθημερινότητα μας;
Επίσης μην ξεχνάμε πως πίσω από τα πολλά και ωραία λόγια υποβόσκουν η περηφάνια,η κενοδοξία και η ταπεινολογία!

Γιατί άλλο να το να είσαι έμπρακτα ταπεινός...και άλλο το να ταπεινολογείς!

Η προσωπική μου μικρή πνευματική πορεία ως τώρα,μου δίδαξε πως τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο να σιωπώ και να προσεύχομαι παρά να μιλώ ακατάπαυστα για όσα γνωρίζω για Εκείνον...πως είναι προτιμότερο να πιάσω το κομποσκοίνι μου και να ζητήσω το έλεος του παρά να εμπιστευθώ τις δικές μου γνώσεις...γιατί και εκεί κινδυνεύω να πέσω στην παγίδα πως η σοφία της σκέψης μου είναι δική μου...(!) ...σαφέστατα δεν ισχύει κάτι τέτοιο...τρανό παράδειγμα οι φορές που μια απαράδεκτη συμπεριφορά μου,με ταπείνωσε τόσο ώστε να μου θυμίσει το πόσο μικρή είμαι!
Και επειδή πολλά είπα και έγραψα(!)...θα κλείσω με το παρακάτω μήνυμα της εικόνας και με ένα απόσπασμα του Αγίου Εφραίμ...

Αδελφέ, γιατί πλανιέσαι και, παρασυρμένος απ' το διάβολο, ανέρχεσαι σε αξιώματα πού δεν θα σε ωφελήσουν, περιβάλλοντας τον εαυτό σου με (εφήμερη) τιμή;" Ακου τον απόστολο, πού λέει: «ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνός εστί δόκιμος, αλλ' αν ο Κύριος συνίστησιν» (Β' Κορ. 10:18). Άλλά και ο Κύριος λέει: «Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξα παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξα την παρά τον μόνου Θεού ου ζητείτε;»(Ίω.5:44).
Σύνελθε λοιπόν, αγαπητέ, και σκέψου για ποια αιτία απαρνήθηκες τον μάταιο βίο και το διάβολο και την υπερηφάνεια του, και πάψε να φρονείς πια τα κοσμικά. Δεν ξέρεις ότι, αν καταφρονήσεις τον πλησίον σου
πέφτεις στην αμαρτία της φιλαυτίας και της κενοδοξίας; Σκέψου όμως, ότι τίμησες κιόλας τον εαυτό σου περισσότερο από Τον αδελφό σου και πήρες θέση ανώτερη από τη δική του με τη φιλονικία και με τη φιλαυτία και με το να μη θέλεις να ταπεινωθείς μπροστά του. Άραγε αυτή ή κενοδοξία θα σε παρουσιάσει ευάρεστο ατό Θεό και θα σου εξασφαλίσει και τη (δική Του)τιμή έκει; Καθόλου. Γιατί ο ίδιος είπε: 'Ος εάν θέλει εν υμίν μέγας γενέσθαι, εσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλει εν υμίν εΙναι πρώτος, εσται υμών δούλος (Ματθ. 20:26-27).

Πρόσεχε λοιπόν, αδελφέ, μήπως, θέλοντας να είσαι πιο πάνω από τον αδελφό σου, θεωρηθείς ελάχιστος εκεί, στη μέλλουσα ζωή (πρβλ. Ματθ. 5:19), και ακούσεις αυτό πού άκουσε εκείνος ο φιλόδοξος πλούσιος, την ώρα πού βασανιζόταν μέσα στην άσβεστη φωτιά: «Μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή! σου»(Λουκ. 16:25). Γιατί είναι γραμμένο: «τα υψηλά εν ανθρώποις, βδελυκτά παρά Θεώ εισί» (πρβλ. Λουκ. 16:15).
Μην αγαπάς λοιπόν την τιμή των ανθρώπων, γιατί δεν παραμένει αιώνια, σύμφωνα μ' αυτόν πού είπε: «Πάσα σαρξ χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως ανθός χόρτου» ("Ησ. 40:6. Α' Πέτρ. 1:24). , Απαρνήσου το ζυγό του εχθρού και την υπερηφάνεια του, και βάλε τον αυχένα σου κάτω από Τον καλό ζυγό του Δεσπότη μας. Γιατί ο ίδιος είπε: «Πάς ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 14:11. 18:14). και αλλού: «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Παροιμ. 3:34. Ίακ. 4:6. Α' Πέτρ. 5:5).
Ας φοβηθούμε λοιπόν, αγαπητέ, μήπως πει και για μας, ότι «ηγάπησαν την δόξα των ανθρώπων μάλλον υπέρ την δόξα τού Θεού» (Ίω. 12:43), και ας ταπεινωθούμε, για χάρη του Κυρίου, μπροστά σε όλους, για ν' αξιωθούμε και την εδώ και την εκεί ανάπαυση. Γιατί 'Εκείνος (πάλι) είπε: «Μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί Και ταπεινός τη καρδία και ευρησετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29).

Δόξα τω Θεό για όλα!