Όσο πιο όμορφη είναι η μέρα...τόσο πιο βάσανο η ζωή...

Όσο πιο όμορφη είναι η μέρα τόσο πιο βάσανο η ζωή...

γράφει ο Θανάσης στον Ραμόν 

φράση με τεράστιο βάθος...
Το τελευταίο διάστημα της ζωής μου οδηγήθηκα στο συμπέρασμα πως το κάθε βάσανο που βιώνει ένας άνθρωπος,όσο πόνο,όση θλίψη,όση οδύνη κι αν κουβαλάει,περιέχει μέσα του και μια ευλογία...ναι!όσο τρελό ή οξύμωρο κι αν σου ακούγεται στο βάθος του υπάρχει μια ευλογία..!
Μπορεί να είναι η τεράστια αρετή της υπομονής,η λύτρωση της αποδοχής μια κατάστασης,η αντιμετώπιση ενός μεγάλου φόβου,η μεγαλοψυχία της συγχώρεσης,το ξεγύμνωμα του κακού εαυτού σου που θα σου δείξει επιτέλους ποιος πραγματικά είσαι...η αποδοχή του να μπορείς να δικαιολογείς και να δέχεσαι τους γύρω σου όπως είναι,και πριν προλάβεις να του κρίνεις να μπορείς να φρενάρεις λίγο τη σκέψη σου και να λες πως κι αυτός έχει τους δικούς του λόγους που οδηγούν στην όποια "περίεργη" συμπεριφορά του....
και πόσα άλλα ακόμη...
για τον καθένα από μας και κάτι διαφορετικό...μια ευλογία που δίνεται για να καταφέρει να ανοίξει περισσότερο την ψυχή στην κατανόηση,στην ταπείνωση,στην ανθρωπιά...και κατ'επέκταση στην πηγή όλων που είναι η Αγάπη...γιατί πάντα θα υπάρχει χώρος γι αυτήν...γιατί είναι άπειρη!
Ευλογημένος λοιπόν ο ερχόμενος που μας χαρίζει σταγόνες από την άπειρη αγάπη Του...ακόμη και μέσα από αυτόν τον δύσκολο τρόπο των βασάνων!
Οπότε...
Μη φοβού...Εκείνος ξέρει ως που αντέχεις...Εκείνος ξέρει το καλό σου καλύτερα από σένα!
Και να θυμάσαι πάντα πως όλα τα δίνει από Αγάπη και με Αγάπη...
Κι όταν πονάς είναι πάντα εκεί κοντά σου...περισσότερο από κάθε άλλη φορά!