Πριν να δούμε το φώς θυμήσου ότι σερνόμαστε στα σκοτάδια. Πριν γελάσουμε θυμήσου που κλαίγαμε ώρες στις όχθες των ονείρων μας. Συρθήκαμε στην κολασμένη γη μας, χαθήκαμε στους πλανεμένους ουρανούς, και μονάχα όταν απελπιστήκαμε έως κολάσεως, γεννήθηκε ο παράδεισος στη ψυχή και το κορμί μας. Είναι πάντα ο σταυρός που προηγείται της ανάστασης. Ο άδης του παραδείσου. Είναι ο Θεός που φανερώνεται μόλις ξεγυμνωθούμε, και αφήσουμε τα άρματα των «αρετών» και των «κατορθωμάτων» μας κατά γης, στην εσχατιά της ταπείνωσης.
π.Λίβυος
eίμαστε καταδικασμένοι να σερνόμαστε μες στα σκοτάδια..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό ξημέρωμα
...για να ψάχνουμε πάντα το φως θα συμπληρώσω εγώ...
Διαγραφήκαλημέρα Μορφέα μου
ενδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βραδυ, Αμυ μου...
Καλημέρα κορίτσι:)
Διαγραφή