Και εκεί που νιώθεις δυνατός και όμορφα ξεχνάς κάθε καημό σου, άξαφνα έρχεται μια πτώση, μια θλίψη στην καρδιά, να σου θυμίσει ότι δεν έβγαλες ακόμη τα φτερά.
Όπως τον ήλιο που τ’ απόγευμα σκέπασαν κάτι απειλητικά σύννεφα. ‘Η εκείνο το μοναδικό όμορφο πρόσωπο που στο γέλιο κύλησε ένα δάκρυ και θάμπωσε την ματιά του.
Και όλα αυτά, για να θυμόμαστε ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο, ότι τίποτε δεν κρατάει για πάντα, μονάχα Εκείνης η αγκαλιά, που κάλυψε στις πιο δύσκολες στιγμές μας, την έλλειψη μιας μάνας, την απουσία της αγάπης.
Μας αγαπάει η Παναγία, όχι γιατί είμαστε υπέροχοι, ούτε γιατί φαινόμαστε άψογοι, αλλά γιατί είναι Μάνα και ξέρει να αγαπά το αδύνατο, το φοβισμένο, το ανασφαλές, το ανήμπορο μονάχο να υπάρξει. Ξέρει το κλάμα να σιωπά και ανάσες να του δίνει. Ξέρει καλά, ότι στο βάθος των πραγμάτων όλοι μια αγκαλιά ζητάμε…
π.Λίβυος
Πολύ όμορφα λόγια.....εύχομαι να μας έχει πάντοτε μέσα στην αγκαλιά της και να μας προστατεύει πάντοτε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα :)
Αμήν Ωραιοζήλη μου!
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα:)
Να μας προσεχει και να μας συγχωρει η Παναγια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μας εβδομάδα :)
Έτσι ακριβώς Αριάδνη μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά,καλό ξημέρωμα εύχομαι:)